przezwiska do imienia dawid

Czy imie Adam pasuje do imienia Nadia? 2012-03-07 18:21:49; Jakie imię bardziej pasuje do imienia nadia? 2011-06-15 16:54:12; Jakie imie pasuje najbardziej do imienia Nadia? 2011-12-27 19:13:35; Jaki kolor pasuje do imienia nadia? 2011-04-02 17:08:24; Bardziej do imienia nadia pasuje: 2011-12-27 21:51:15; Jakie przezwisko dla imienia Nadia Zobacz 3 odpowiedzi na pytanie: Znacie jakieś fajne ksywki, przezwiska, nicki coś w tym stylu :):):) , ? Jakie znacie przezwiska i pseudonimy do imienia Aleksandra Ola? 2010-08-23 13:07:08; przezwiska do imienia Kamila ? 2010-02-20 22:36:06; Znasz jakieś zdrobnienia lub przezwiska do imienia Aleksandra/ Ola? 2011-06-06 19:53:09; Jakie przezwiska do imienia Aleksandra Ola? 2011-04-08 20:24:10; Jakie mogą byc przezwiska do imienia Ola?;) 2009-12 Jakie przezwiska do imienia Rafał ??? mam kolege on mnie obraża i ja jego tez chce obrazić więc jakie obraźliwe przezwiska do imienia Rafał może tez być od nazwiska: Kolanko ---> Rafał Kolanko jakie przezwiska obraźliwe proponujecie bo jutro juz do szkoly i chce go juz w pierwszy dzień szkoły obrazić :P. 0 ocen | na tak 0%. 0. Jakie Przezwisko Do Imienia Edyta? 2013-01-13 17:56:46 Zdrobnienia od imienia edyta ? 2010-05-29 19:04:44 sa jakies fajne nicki skróty i przezwiska do imienia Natalia ? 2010-01-27 19:44:36 Site De Rencontre Gratuit Pour Personne Agee. Poznaj znaczenie imienia Dawid. Co znaczy Dawid? Jak imię to brzmi w innych językach? Kiedy Dawid obchodzi imieniny. Skorzystaj z naszego imiennika. Imię Dawid cieszy się w Polsce umiarkowaną popularnością. Znacznie częściej wybierają je dla swoich synków mieszkańcy krajów protestanckich. Dawid: znaczenie imienia Dawid jest imieniem biblijnym. Pochodzi od hebrajskiego „dod”, „dud” czyli „kochany”. Dawid: imieniny Dawid obchodzi imieniny: Dawid: charakterystyka osoby Dawid korzysta z życia pełną piersią. Otacza się mnóstwem znajomych, zawsze próbuje znaleźć się w centrum uwagi, dużo pracuje i podróżuje. Nie brakuje mu pewności siebie, a wręcz butności. Każdemu doradza, pomaga, ponieważ uważa, że to on jest najmądrzejszy. Dawid ma żyłkę do interesów, dzięki swojemu wygadaniu i dyplomatyczności potrafi sprzedać wszystko. Zazwyczaj wytrwale dąży do celu, ale tylko gdy robi to, co lubi. Jeśli wymaga się od niego zrobienia czegoś, na co nie ma ochoty, rezygnuje. Ten mężczyzna czuje się wśród kobiet wspaniale. Próbuje im zaimponować swoją błyskotliwością, poczuciem humoru, dystansem do opinii innych na swój temat. Zazwyczaj mu się to udaje. Niestety, jego wybranka ma z nim ciężki żywot. Często nie ma go w domu, imprezuje. Pozostaje jej wierny, ale nadal flirtuje z innymi kobietami. Mały Dawid to czaruś, na którego nie można się napatrzeć. Dawid: zdrobnienia imienia Najpopularniejsze zdrobnienia tego imienia to: Dawidek, Dawiduś, Dawideczek, Dawido. Odmiana imienia Dawid Odmiana imienia Dawid w języku polskim: w dopełniaczu – Dawida, w celowniku – Dawidowi, w miejscowniku – Dawidzie. Przysłowia: Tańcuje jak król Dawid przed arką; O którym Dawidzie rzecz idzie, o psalmiście czy o Żydzie?; Źle idzie, panie Dawidzie; Pójść z Dawidem na harfie grać. Preferowane zawody dla osób o imieniu Dawid Przedstawiciel farmaceutyczny, sprzedawca, polityk. Sławne osoby o imieniu Dawid Św. Dawid z Menevii – święty Kościoła katolickiego i prawosławnego David Hume – szkocki filozof i pisarz David Hilbert – niemiecki matematyk Dawid Przepiórka – polski szachista Dawid Bronstein – ukraiński szachista David Copperfield – amerykański iluzjonista David Schwimmer – amerykański aktor David Guetta – francuski DJ David Belle – francuski twórca parkour David Gallagher – amerykański aktor Dawid Podsiadło – polski wokalista i autor tekstów SPRAWDŹ! Horoskop urodzeniowy - wybierz datę swoich urodzinImię Dawid w innych językachJęzyk angielski - David, DaveJęzyk niemiecki - DavidJęzyk francuski - DavidJęzyk włoski - DavideJęzyk hiszpański - DavidJęzyk portugalski - David, DaviJęzyk fiński - Taavetti, TaaviJęzyk rosyjski - ДавыдJęzyk ukraiński - ДавидJęzyk łaciński - DavidisJęzyk arabski - Dawūd Inne imiona męskie na literę D Pochodzenie i znaczenieZ hebrajskiego dud co znaczy ulubiony. To biblijne imię proroka. W Polsce pojawiło się w połowie XIII w. Charakterystyka imienia Dawid Jest siódemką i to by tłumaczyło różnorodne talenty osób o tym imieniu. A siedem to właśnie liczba ludzi wszechstronnie utalentowanych, choć może trochę dziwnych i nietypowych. Imię Dawid wskazuje przede wszystkim na talenty artystyczne. Ale nie dziwmy się, jeżeli mały Dawid oprócz gry na perkusji zechce trenować także... karate! Dawidowie mają bowiem własne pomysły na życie, które mogą daleko odbiegać od wzorców, jaki podsuwa im rodzina czy szkoła. Są mało podatni na wpływy z zewnątrz, mają własne zdanie na różne sprawy i trudno dają się przekonać, że może być inaczej. Osoby te nie boją się ani samotności, ani tego, że nikt nie idzie w tę samą stronę co oni. Ich mocna stroną jest za to poczucie humoru i zimna krew w trudnych sytuacjach. Zdrobnienia imienia Dawid Dawidek Imię Dawid w innych językach ang., niem. David, wł. Davide Zapis runiczny imienia Dawid Imię Dawid według astrologów i numerologów Nadaje się dla urodzonych w znaku Wodnika, w tym znaku zodiaku, który harmonijnie łączy wpływy Marsa i Wenus. Również dobrze posłuży to imię Bliźniętom, Strzelcom, Pannom i Skorpionom. Na drugim końcu skali leżą takie znaki jak Ryby, Rak i Byk, dla których imię to wydaje się zbyt zobowiązujące i wprowadza zbyt duże napięcia. Planeta Wenus Kamień Kryształ Górski Szczęśliwy dzień Niedziela Znani imiennicy David Beckham - piłkarz, David Bowie wokalista, David Lynch - reżyser Znaczenie imienia VanessaKobieta nosząca to imię jest bardzo energiczna i pełna temperamentu. Nawet kiedy ma powody, by mieć zły humor i nie mieć ochoty do działania, w jej przypadku coś takiego w ogóle nie ma miejsca, gdyż nie umie się nie uśmiechać, a tym bardziej – usiedzieć w jednym miejscu dłużej niż chwilę. Jest bardzo otwarta na ludzi i na świat, chętnie nawiązuje kontakty, do czego ma prawdziwy talent, wobec czego nigdy nie może czuć się samotna. Nawet jeśli zjawia się w całkiem obcym dla siebie miejscu, gdzie nikogo nie zna, od razu nawiązuje nić przyjaźni z nowopoznanymi osobami, gdyż jest tak sympatyczna i pozytywnie nastawiona, że nie da się jej nie innych swym entuzjazmemNikt nie potrafi przejść obok niej obojętnie, wręcz emanuje pozytywną energią i zaraża ludzi dobrym nastrojem, toteż niemal do niej lgną, licząc, że dzięki niej zapomną o swym problemach. Rzeczywiście tak się dzieje, rozmowa z nią jest jak balsam na zranioną duszę, nic zatem dziwnego, że osoba ta jest doskonałą przyjaciółką i zawsze ma wokół siebie mnóstwo osób. Jest także ogromnie pomysłowa, zatem nie można nudzić się w jej towarzystwie i jej znajomi stale mają dzięki niej urozmaicony czas. Kiedy mają się z nią spotkać, oczekują na to z dreszczykiem radosnego podekscytowania, bo wiedzą, że na pewno wymyśliła coś nowego, na co oni sami nigdy by nie wpadli. Vanessa wyróżnia się także swoją pracowitością, zatem nigdy nie można zarzucać jej, że zaniedbuje swoje obowiązki z powodu mocno rozbudowanego życia towarzyskiego. Faktem jest, że jest ono niezwykle bujne, jednak ona potrafi doskonale to pogodzić, tak samo jak wszystkie inne sfery swojego życia i nikt nie może mieć do niej żadnych zastrzeżeń, gdyż nie zaniedbuje żadnego ze swoich obowiązków, zwłaszcza, że do wszystkich podchodzi tak samo poważnie, bez względu na ich rzeczywistą żyć komfortowoJest również przebiegła i często wykorzystuje tę cechę tam, gdzie tylko może. Trzeba bowiem wiedzieć, że bardzo zależy jej na zdobyciu wielkich pieniędzy, gdyż chce żyć wygodnie i dostatnio. Mimo iż jest pracowita, nie chce pracować ciężko przez całe swe życie, a na pewno nie zamierza się przemęczać, toteż dąży do tego, by szybko zdobyć odpowiedni status materialny, który zagwarantuje jej dokładnie takie życie, jakiego dla siebie pożąda. Przeważnie zamierzenie to w pełni jej się udaje, bo też nie ma powodów, by nie mogło tak być. Potrafi wcielić każdy swój cel w życie i co ciekawe, wcale nie wymaga to od niej tak wiele wysiłku, jak od innych ludzi, co należy złożyć na karb jej niezwykłych umiejętność i – rzecz jasna – wrodzonego zmianyKobieta ta bardzo nie lubi w swym życiu rutyny i by jej przeciwdziałać, co jakiś czas dokonuje w nim szeregu zmian. Są one bardzo różne, od zwykłych drobiazgów, aż po poważne przemieszania, nigdy jednak nie wymienia swych przyjaciół na innych i mimo iż niezwykle szybko zawiera przyjaźnie, przeważnie są one bardzo długotrwałe. Jest osobą bardzo niekonfliktową, często ustępuje ze swoją stratą, byle tylko nie zaogniać sporu, a także ma niezwykły talent polegający na umiejętności zaprowadzania zgody wszędzie tam, gdzie się pojawia. Wynika to głównie z tego, że przez to, iż ludzie znają ją jako osobę bardzo spokojną i ugodową, zwyczajnie wstydzą się kłócić z kimś w jej obecności czy nawet wówczas, gdy jej przy tym nie ma, ale wiadomo, że na pewno się o tym Vanessaszczęśliwy kamień: chalcedonszczęśliwy kolor: seledynowyszczęśliwa liczba: 1Vanessa imieniny22 kwietnia28 sierpniaVanessa zdrobnieniaWaness, Wanka, Wanesia, Wana, WaneskaZnane osoby o imieniu VanessaVanessa Paradis – francuska piosenkarka, śpiewała już jako dzieckoVanessa Hudgens – amerykańska aktorka i piosenkarkaVanessa Lynn Williams – piosenkarkaVanessa Mae – kompozytorka i skrzypaczkaVanessa Carlton – amerykańska piosenkarka i pianistkaVanessa Redgrave – angielska aktorkaVanessa Villela – meksykańska aktorka i modelkaVanessa w językach obcychfranc. – Vanessaang. – Vanessa Jest to imię biblijne (nosił je król Dawid, twórca części psalmów), pochodzące od hebrajskiego słowa dud 'kochanie' czy dod 'kochania godny'. W Europie imię to stało się bardzo popularne po reformacji; dziś jest to częste imię w krajach protestanckich. W Polsce było i jest to imię rzadkie. Częściej występowało na ziemiach ruskich (w Kościele Wschodnim imiona biblijne zawsze były popularne) oraz wśród polskich Ormian. Oczywiście częste było wśród polskich Żydów. W źródłach poświadczone jest już w 1277 r. Występowało w postaciach Dawid, Dawidek, Dachno, Daszek. Od imienia tego pochodzą nazwiska Dawid, Dawidowicz, Dawidowski. Odpowiedniki obcojęz.: łac. David, ang. David, Davie, Davy, fr. Davide, gr. Dawid, niem. David, ukr. Dawyd, wł. Davide. Święci, którzy to biblijne imię rozsławili w epoce chrześcijańskiej, osiągają pokaźną liczbę osiemnastu, a reprezentują różne epoki historyczne i różne kraje. Większość z nich to postacie o dużym znaczeniu i nie mniejszym zasięgu kultu, którym ich otaczano. Kilku przedstawimy tu w porządku chronologicznym, ale poprzedzimy informacją o postaci i kulcie Dawida biblijnego. Dawid, król, jest po Mojżeszu najwybitniejszą osobowością w dziejach wybranego narodu. Może nawet niespożytą energią przewyższył samego Mojżesza. Jest zarazem twórcą monarchii żydowskiej, której nadał swe własne cechy. Tradycja przypisała mu ponadto nieporównywalną z nikim rolę w ukształtowaniu pień religijnego i narodowego kultu. Z nim w końcu prorocy związali nadzieje mesjańskie. Znamy go nade wszystko ze źródeł biblijnych i to nie tyle z Księgi Kronik, która jest tworem późnym, o charakterze bardziej teologicznym niż historycznym; i nie tyle z psalmów, których tytuły, wyposażone w imię Dawida, podlegają dyskusjom; raczej z Ksiąg Samuela i Królewskich. Urodził się prawdopodobnie w drugiej połowie XI w. przed Chr. w Betlejem, na terenie zajmowanym przez pokolenie Judy. Wcześniej zwał się może Baalhanan (Elkanan). Jego ojciec, Jesse, był Efraimitą i jako taki utrzymywał kontakty z prorokiem Samuelem. Gdy niezadowolony z rządów Saula, Samuel rozglądał się za następcą, wybór padł na młodego Dawida. Na dworze Saula był zrazu grajkiem, ale rychło osiągnął stanowisko królewskiego giermka. Potem przez przyjaźń z królewiczem Jonatanem oraz przez małżeństwo z królewną Mikal zdobył pozycję jeszcze silniejszą. Był zarazem dzielnym żołnierzem, uwielbianym przez lud. W tej sytuacji Saul, który coraz bardziej stawał się neurastenikiem, poczuł z jego strony zagrożenie i zaczął dybać na jego życie. Gdy Jonatanowi nie udało się zażegnać konfliktu, z kolei Dawid poczuł się zagrożony i uszedł z dworu. Wiódł wtedy życie wędrowcy, pełne niepewności. Stało się tym niebezpieczniejsze, że niebawem jego protektor Samuel zmarł. Stał się w końcu Dawid wasalem Akisza, filistyńskiego króla Gat, ale nie rozproszył tym nieufności Filistynów co do swej lojalności względem nich. Dzięki tej nieufności uniknął udziału w filistyńskiej wyprawie przeciw Saulowi. Zakończyła się ona w Gilboa klęską króla i jego śmiercią. Dawid dowiedział się o tym, gdy wracał z wyprawy, w czasie której wziął odwet na Amalekitach, łupieżcach jego siedziby. Bez zwłoki wyruszył wtedy do Hebronu, gdzie okrzyknięto go królem i gdzie pozwolił się namaścić. W nowej sytuacji okazał się politykiem zręcznym. Przez przemyślane kontakty pozyskał przychylność ludzi z północy, a wykorzystując spory i zabójstwa, za które odpowiedzialności nie wziął, zdobywał z wolna cały kraj. W siedem lat po namaszczeniu miał już w swym władaniu wszystkie ziemie Izraela. Stolicą państwa uczynił Jeruzalem, u którego wrót stoczył jeszcze zwycięską walkę z Filistynami. Wiktorię ukoronował pokonując Moab i Edom. W samej stolicy wybudował pałac, a potem przeniósł na Syjon Arkę Przymierza. Przystąpił zarazem do zorganizowania armii i administracji. Gdy się postarzał, wyraźniej objawiły się jego słabości. Już przed zdobyciem Rabba uwiódł Batszebę, żonę Uriasza, a na nim samym dopuścił się zbrodni. Potem w przypływie pychy zarządził spis ludności. Równocześnie nie potrafił opanować konfliktów, które pojawiały się w jego licznej rodzinie. Zagroziło to jedności królestwa, do której uratowania, opowiadając się za Salomonem, walnie przyczynił się prorok Natan. Stary król zmarł w ramionach Szunemitki Abiszag. Pochowano go w Jerozolimie, która stanie się -miastem Dawida-. Miejsce wskazywano na Syjonie, a więc niedaleko tego, w którym znalazł się Wieczernik. W pamięci potomnych stawał się z wolna typem oczekiwanego Mesjasza, i to typem zgodnym z wyobrażeniami jahwistycznymi. To oczekiwanie, wsparte o wiarę w świat i ingerencje nadprzyrodzone, jest w dziejach religii czymś wyjątkowym, jedynym. Będą je podtrzymywali prorocy, z Izajaszem na czele, i oni też w dalszym ciągu będą precyzowali, jaka będzie działalność Dawidowego potomka i jaki ona przybierze charakter. Z królestwa Dawidowego zrodzi się po wiekach kryzysów Kościół Mesjasza. Trwałe ślady pozostawi też potomności dzieło zapoczątkowane przez Dawida w zakresie kultu. Nie zbudował świątyni, ale zainicjował liturgię z ołtarzem, całopaleniem, ofiarami. Wszystko wskazuje na to, że tym inicjatywom towarzyszyły pienia, a mówiąc dokładniej - śpiew z towarzyszeniem muzyki, podobny do tego, jaki istniał już w świecie asyro-babilońskim i w Egipcie. Jest też wysoce prawdopodobne, że niektóre z tych pieśni układał sam Dawid, podobnie jak improwizację elegii na śmierć Saula i Jonatana. Znacznie trudniej ustalić, które ze znanych psalmów były jego kompozycji. W tym wszystkim ujawnia się głęboka religijność króla. Słucha głosu Bożego. Poddaje się wyrokom, przekazywanym mu przez proroków. Nie waha się podjąć publicznej pokuty. Jest nade wszystko mężem modlitwy. Żarzy się w nim ogień, którego nadaremnie szukalibyśmy u Saula czy Salomona. Jest sługą Jahwe, przekazującym powierzone mu królestwo innym. Sługa Jahwe staje się w ten sposób sługą ludzi. Brakowało mu wiele, by urzeczywistniać ideały ewangeliczne; przy ocenie króla-proroka nie należy jednak zapoznawać mentalności i pojęć jego odległych czasów. W Martyrologium Rzymskim wspominano go w dniu 29 grudnia. Na Wschodzie obowiązywały inne grudniowe terminy: 22 (Ormianie), 9 (Koptowie), 2 (Melchici), niedziela po Bożym Narodzeniu (Grecy). Należy przede wszystkim przeczytać 1 Sm 16 - 2 Sm 24 oraz 1 Krl 1 - 2, 11; a także inne wspomniane miejsca z Biblii. Dobre syntetyczne ujęcie w DB Suppl. 2 (1934), 287-330 (L. Pirot). Inne wskazuje Catholicisme 3 (1952), 479-485, oraz zwięźlej LThK 33 (1995), 38 n. O miejscu w martyrologiach: Com. mart. rom. 607. - Katecheza Skargi w ŻŚw pod 30 sierpnia. - Ikonografia w LThK, l. c.; LM 3 (1984), 596-599; Bibl. Ss. 4 (1964), 489-511 (reprodukcje); LCI 1 (1968), 477-490 oraz 6 (1974), 35 n. Dawid z Tesaloniki. Urodził się około r. 450 w Mezopotamii. Pod koniec V stulecia lub w pierwszych latach następnego przybył do Tesaloniki, ożywiony ideami radykalnej ascezy stylitów. Przez trzy lata przebywał, jak słupnicy, na drzewie migdałowym. Potem na rozkaz metropolity zamieszkał pod miastem, w celi przylegającej do klasztoru świętych Teodora i Merkurego. Pod koniec życia miał w imieniu metropolity posłować do cesarza z prośbą o przeniesienie stolicy Illyricum z Iustiniana Prima do Tesaloniki. Zmarł około r. 535. Otoczyła go natychmiast spontaniczna cześć ludu, ale Vita sporządzono dopiero około r. 720. Kult, bardzo popularny w świecie greckim, dotarł w XIII w. do Pawii. W Tesalonice był obok Dymitra głównym patronem miasta. Wspomnienie obchodzono 26 czerwca. Dawid, biskup Menevii. Czczony był żywo jako patron Walii, ale jego kult sięgał w średniowieczu daleko poza ten kraj, dumny ze swych odrębności. Mimo to zbyt wiele o Dawidzie nie wiemy. Prawdopodobnie był synem jakiegoś możnowładcy. Zostawszy kapłanem upodobał sobie życie pustelnicze na modłę anachoretów egipskich. Miał brać udział w synodzie w Brevi (560) i wtedy to zwrócił na siebie uwagę wszystkich. Wysunięto go wobec tego na stolicę biskupią, może nawet utworzono ją dla niego. Dalsze szczegóły związane z jego rządami biskupimi wydają się mało prawdopodobne lub są wprost legendarne. Późny biograf Rhygyfarch (w. XI), następca Dawida na stolicy biskupiej, która tymczasem zmieniła nazwę na St. David, przytacza te szczegóły, aby uzasadnić jej niezależność od Canterbury. Dawid zmarł około r. 601. Kult aprobował w r. 1120 Kalikst II. Grób Dawida był aż po czasy reformacji celem licznych pielgrzymek. Czczono go także jako patrona nowo narodzonych. Wspomnienie obchodzi się w dniu 1 marca. Dawid Niezwyciężony, zwany także Filozofem. Był wybitnym pisarzem i myślicielem ormiańskim z VI stulecia. Kształcił się w Aleksandrii i Atenach. Losy jego życia nie są bliżej znane. To pewne, że zdobył wykształcenie filozoficzne i gruntownie zapoznał się z dziełami myślicieli greckich. Jego uzdolnienia dialektyczne sprawiły, że w dysputach był niedościgniony. Stąd właśnie przydomek -Niezwyciężony-. Dawid przetłumaczył na język ormiański wiele dzieł filozofów greckich. Do historii filozofii wszedł jednak przede wszystkim jako autor oryginalnego, polemicznego dzieła O definicjach. Z czasem zaczęto mu także przypisywać inne, później powstałe pisma. Ponadto pozostawił dzieła o charakterze teologicznym. Z ocalałych na uwagę zasługuje Homilia o krzyżu oraz scholia do mów św. Grzegorza z Nazjanzu. Kult Dawida związany jest ze czcią, jaką Ormianie oddają tzw. -świętym tłumaczom-. Menologia ormiańskie wspominają Dawida jako świętego pod dniem 17 września. Dawid III Odnowiciel, król Gruzji. Syn Jerzego, władcy Gruzji, w r. 1089 objął rządy po ojcu i wkrótce zasłużył sobie na przydomek -Odnowiciela-. Jego inteligentne i wytrwałe starania doprowadziły do poprawy warunków życia i wzmocniły kraj, podupadły na skutek ciągłych wojen. Za swego Odnowiciela uznał go również Kościół gruziński. W rzeczy samej doprowadził do odnowienia wielu świątyń i klasztorów oraz walnie przyczynił się do przywrócenia dyscypliny wśród kleru i wiernych. Zmarł 24 stycznia 1130 r. Kościół gruziński, który uczcił go osobnym oficjum, wspomina go w dniach 1 stycznia, 28 i 29 marca. Dawid I, król Szkocji. Urodził się około r. 1085 jako szósty syn Malcolma III i jego żony, św. Małgorzaty Szkockiej. Na tron prawem sukcesji wstąpił w r. 1124. W okresie swych rządów zasłynął z dobroci i sprawiedliwości. Widząc słabość i partykularyzm Kościoła szkockiego, pracował wydatnie nad jego podniesieniem i w tym celu założył wiele nowych klasztorów benedyktyńskich, cysterskich i augustiańskich. Przeorganizował też sześć z dziesięciu diecezji szkockich. Więzy przyjaźni łączyły go z bł. Aelredem z Rievaulx, znakomitym uczniem św. Bernarda. Zmarł pobożnie 24 maja 1153 r. w Carlisle. Jego ciało spoczęło w krypcie królewskiej opactwa w Dunfermline. Spontaniczny kult, którym go lud obdarzył, przetrwał czasy reformacji, ale formalnej aprobaty się nie doczekał. zapytał(a) o 10:38 Śmieszne przezwisko dla imienia dawid? Mam kolegę który wymyślił śmieszne przezwisko dla mnie i ono mnie ma na imie dawid i chce go też przezwać:) Odpowiedzi aga22250 odpowiedział(a) o 20:44 Dawid-Knabit albo Kapeć (wcale nie musi się rymować) Może zainspiruj się jego nazwiskiemAlbo tym co robiPrzykładyJak miałby na nazwisko np. Syrocki to np. Syra jak np. Pelc to np palec a hak np kowalski to np kowalAlbo np jak jest mocno nerwowy to nerwus a jak dłubie w nosie(błe) to górnik Uważasz, że ktoś się myli? lub

przezwiska do imienia dawid